Elke taal is een zeer variabel fenomeen. Hij verbetert voortdurend, gooit de overbodige weg en accepteert gretig nieuwe woorden, hij past zich verrassend aan zijn dragers aan en verrijkt zich met nieuwe, tot nu toe onbekende termen. De meeste nieuwe woorden komen uit de Engelse taal, maar Aziatische landen winnen langzaam aan populariteit onder jongeren, wier cultuur voor veel Europeanen nog steeds volkomen onbegrijpelijk lijkt. Japanse 'anime'-cartoons, ' manga'-strips, korte 'drama'-series - dit alles brengt veel nieuwe woorden in de jeugdtaal.
Wie zijn chan en kun, hoe worden kigurumi gedragen en wat is de schoonheid van onigiri? Het is heel gemakkelijk om deze vragen te beantwoorden, duik gewoon in de verbazingwekkende cultuur van het Land van de Rijzende Zon.
Verschil in behandeling
In veel Europese talen wordt onderscheid gemaakt tussen het spreken met een man en een vrouw, maar het wordt meestal uitgedrukt in verschillende woorden die voor de achternamen worden gebruikt (Mr. Smith en Miss Smith, Herr Crank en Frau Crank). In Azië is alles precies het tegenovergestelde: ze hebben speciale achtervoegsels die niet alleen het geslacht aangeven, maar ook de sociale status, worden achter de naam of achternaam van de gesprekspartner geplaatst. "Chan" en "kun" verwijzen precies naar deze "omgekeerde" achtervoegsels. Bovendien zijn het ook verkleinende deeltjes die een goede of juist verwaarlozende houding benadrukken.
Trouwens, verschillende interpretaties kunnen hier nog steeds een rol spelen - Europeanen zijn het er niet over eens of het zachte geluid "h" in het Japans bestaat of dat het moet worden vervangen door "t". Hierdoor wordt in plaats van "chan" vaak "chan" uitgesproken, de betekenis verandert hier niet aan.
Dus wie zijn de gezangen en wasberen?
Zulke geweldige achtervoegsels
Het achtervoegsel "kun" wordt meestal gebruikt door mannen of om naar een man te verwijzen. Maar zijn uitleg is een beetje vreemd voor een Europeaan: dit is een vriendelijke houding, maar tegelijkertijd met behoud van een zekere afstand tussen de gesprekspartners. In dezelfde anime wordt hij het vaakst gehoord in gesprekken tussen klasgenoten of vrienden.
Hoe zit het met Chan? Wat is dit Dit achtervoegsel is suikerzoet, zuigend, meestal gebruikt in gesprekken met iemand jonger dan de spreker of lager in sociale status, maar staat dicht bij hem. Dat wil zeggen, het gebruik van het woord "chan" om een volwassene naar een kind te verwijzen, een jongen naar een vriendin, een klein kind naar zijn leeftijdgenoot (namelijk een kleintje!) Is heel normaal.
Voorzichtig
Maar er zijn altijd valkuilen. Wie zijn de slepen is al duidelijk. Maar anime-fans zullen merken dat meisjes in hun favoriete serie soms dit achtervoegsel gebruiken om naar leeftijdsgenoten te verwijzen. Wat moet ik hiermee doen?
In feite is het gebruik van "chan" in relatie tot een persoon met dezelfde sociale status onbeleefd. Geen enkele opgeleide Japanner zal dit achtervoegsel gebruiken met de naam van een onbekend meisje of gewoon een vriend, omdat hij haar hiermee zal beledigen. Hetzelfde geldt voor het verwijzen naar jongens - voor hen is het niet alleen grofheid, maar ook het benadrukken van vrouwelijkheid, misschien zelfs enige verwaarlozing door de gesprekspartner.
Dus. Chan - wat is het? Dit is een achtervoegsel waarmee niet alleen iemands goede houding kan worden getoond, maar ook om een andere persoon te vernederen - de dunne lijn tussen vriendelijkheid en grofheid wordt gemakkelijk overschreden.
En in het Russisch?
Wie de gezangen en coons in het Japans zijn, is duidelijk. Maar de overgang van woorden van de ene taal naar de andere gaat vaak gepaard met een transformatie van hun betekenis. Dus het woord "accuraat" dat in het eerste geval hetzelfde klinkt in het Russisch en het Engels betekent in het eerste geval "netjes" en in het origineel "exact". Onze achtervoegsels hebben dezelfde wijzigingen ondergaan.
En wie is dit soort jongeren onder Russisch sprekende landen? Dit is elk meisje, het maakt niet uit of ze Aziatisch of Europees is. Gewoon een aanduiding van een vrouwelijk onderwerp. Hieruit kwam de bekende in Runet “chans zijn niet nodig” vandaan - afwijzing van elke relatie met meisjes. 'Kun' is op zijn beurt absoluut elke man.
Het is paradoxaal en interessant dat als het achtervoegsel "chan" wordt gebruikt door zowel adolescenten als jongeren van beide geslachten, "kun" vaker voorkomt bij meisjes in de lagere en middelbare schoolleeftijd.
