Geisha is een beroep. Over haar praat Mineko Iwasaki in zijn boeken. Ze bleef in deze rol tot ze 29 was en toen de carrière van de geisha als onvolledig werd beschouwd, onderbrak ze haar studie en besloot ze later aan lezers over de hele wereld te vertellen dat haar beroep niets met losbandigheid te maken had. Dit beroep is het oudste van Japan. "The true memoires of a geisha" is een boek dat vertelt wat het concept van "geisha" betekent, welke rol vrouwen in dit beroep spelen in de Japanse cultuur. En het literaire werk "Geisha's Journey" vertelt het verhaal van Mineko Iwasaki zelf van kinds af aan tot op hoge leeftijd.
Hoe het allemaal begon
Ze werd geboren op 2 november 1949 in Kyoto. Voor haar begon het pad naar roem toen ze op vijfjarige leeftijd naar een traditioneel geishahuis in Kyoto werd gestuurd. Haar familie was arm. Hoewel de vader van adellijk bloed was. De Minamoto Sinzo Tanaka was een failliete aristocraat die zijn titel verloor. Hij verdiende de kost door kimono's te schilderen en deze in zijn winkel te verkopen. Het was een familiebedrijf, maar er was nog steeds niet genoeg geld om een groot gezin, bestaande uit man, vrouw en elf kinderen, voldoende te onderhouden. Kinderen op dat moment opgeven was in de orde van de dingen. Zo corrigeerde de familie haar financiële situatie en gaf ze de nakomelingen een kans op een goed leven. Mineko Iwasaki ook. Haar vier zussen - Yaeko, Kikuko, Kuniko, Tomiko - ondergingen hetzelfde lot. Ze gingen allemaal studeren aan het Iwasaki Okiya geisha-huis.
Verlaten van het verleden
Het eerste dat jonge meisjes begonnen te onderwijzen was traditionele Japanse dans. Mineko Iwasaki overtrof de andere meisjes in deze les. Op haar 21e werd ze beschouwd als de beste Japanse danser. Klassen ontnamen haar veel fysieke kracht, maar haar inspanningen werden beloond. Mineko Iwasaki is een geisha die danste voor koningin Elizabeth en prins Charles. Weinigen hebben zo'n eer gekregen. Maar toch, als klein meisje viel Mineko Iwasaki in een bevoorrechte positie. Ze werd opgemerkt door de eigenaar van de onderwijsinstelling, Madame Oima, en maakte haar atioriteit, dat wil zeggen de erfgename. Dat wil zeggen dat ze na enige tijd het geishahuis van de Gion zou hebben bezeten. Om dit mogelijk te maken, moest ze op 10-jarige leeftijd haar ouders in de steek laten, zodat Oima haar kon adopteren en de naam Iwasaki kon aannemen, hoewel ze bij haar geboorte Masako Tanaka heette.
Wat werd er geleerd
Jarenlang studeren, op 15-jarige leeftijd werden meisjes alleen studenten, en op 21-jarige leeftijd echte geisha die zelfstandig kan werken. Mineko Iwasaki is altijd al aangetrokken geweest tot dansen. Maar ze leerden meisjes en vele andere vakken. Om succesvol te worden, moesten ze kunnen zingen, traditionele muziekinstrumenten bespelen, de regels van etiquette kennen, een theeceremonie, meerdere talen spreken, voor hun uiterlijk zorgen, zich goed kleden en een gesprek voeren. Een van de onderwerpen was kalligrafie. Om met klanten te communiceren, en dit waren altijd mensen uit de hogere lagen van de samenleving, moesten meisjes op de hoogte zijn van wereldgebeurtenissen, wetenschappelijke ontdekkingen en zakelijk nieuws. Dit was nodig om vakkundig een gesprek te voeren. De meisjes waren verbonden met het geishahuis door een contract van 5-7 jaar, en hoewel ze alleen werkten, gaf de eigenaar het geld voor hun diensten. Er werd inderdaad veel geld uitgegeven aan hun opleiding. Neem op zijn minst dure kostuums. En dus betaalden de studenten hun schuld voor gratis collegegeld.
Populariteitsbijdrage
"De ware memoires van een geisha" is een boek waarin Iwasaki, onbeschaamd, de hele waarheid over zijn leven in het huis van de geisha onthult. Daarom verbergt ze niet dat meisjes tijdens haar carrière hun schoonheid moesten opofferen. Dagelijks strakke kapsels met stylingproducten resulteerden bijvoorbeeld in haarbeschadiging en soms kaalheid. Bovendien moest Iwasaki naar klanten luisteren en zoiets als een psycholoog zijn. En wat ze zeiden, in een poging de ziel te verlichten, was vaak zo onaangenaam dat ze zichzelf vergeleek met een vuilnisbak, waarin afvalwater werd gegoten. Populariteit leverde onder meer niet alleen prettige resultaten op. Talloze fans waren jaloers op de vrouwen om haar heen. Soms werd ze geconfronteerd met fysiek misbruik, bijvoorbeeld wanneer mannen tegen haar wil een intieme relatie van haar wilden krijgen.
Einde van de weg
Misschien was dit de aanleiding voor het feit dat Iwasaki besloot haar carrière als geisha te beëindigen, hoewel ze erg populair en goed betaald was. Ze verdiende zes jaar lang $ 500.000 per jaar, wat geen enkele geisha meer kon bereiken. Iwasaki legde de reden voor haar vertrek uit dat ze een gezin wil stichten en wil stoppen met het spelen van de rol van een geisha. Haar vertrek veroorzaakte echter een publieke verontwaardiging. Zoals Mineko later toegaf, wilde ze dat de samenleving aandacht schonk aan de imperfectie in het onderwijssysteem van geisha's, maar bereikte het tegenovergestelde effect. Meer dan 70 meisjes van dezelfde soort activiteit onderbraken ook hun beroep. Iwasaki vindt zichzelf enigszins betrokken bij het feit dat haar beroep tegenwoordig zeer zeldzaam is. Er zijn maar een paar echte geisha en hun diensten zijn zo duur dat alleen zeer rijke mensen ervoor kunnen betalen.
Leven na dansen
Na het verlaten van de wereld trouwde Geisha Mineko Iwasaki met een kunstenaar genaamd Jimchiro. Aanvankelijk kocht ze verschillende schoonheidssalons en kappers, maar uiteindelijk besloot ze zich te wijden aan kunst. De man leerde haar de schilderijen te restaureren, dit is haar belangrijkste bezigheid voor vandaag. Daarnaast studeerde ze aan de Universiteit van Kyoto aan de faculteiten geschiedenis en filosofie. Iwasaki heeft een dochter die nu 31 jaar oud is. De voormalige geisha woont met haar man in een buitenwijk van Kyoto.
Wie heeft haar verraden?
De herinneringen aan de vorige les waren echter nodig voor de schrijver Arthur Golden. Ze stemde ermee in hem in vertrouwen een interview te geven. Maar om de een of andere reden heeft de auteur van het boek "Memoirs of a Geisha" hem geschonden en de naam van Iwasaki vermeld in de bedanklijst, die hij in zijn werk heeft gedrukt. Hierdoor kwam Mineko in een onaangename situatie terecht. Geisha's zijn immers verplicht om geheim te houden over hoe ze zijn opgeleid en de geheimen van hun werk in de toekomst niet te onthullen. Iwasaki dreigde zelfs met fysiek letsel vanwege het overtreden van deze wet. Dit alles dwong haar een proces aan te spannen, dat ze won en zelfs een geldelijke vergoeding ontving.
Het is allemaal een leugen
De reden voor het indienen van de rechtszaak was niet alleen de openbaarmaking van vertrouwelijke informatie, maar ook het feit dat de schrijver in zijn boek een parallel lijkt te trekken met het leven van Iwasaki zelf, terwijl hij de feiten verdraait. Natuurlijk streefde hij naar populariteit en verrijking. Het werk bleek zo interessant dat op basis daarvan een beroemde film met dezelfde naam werd opgenomen, die de schrijver ook roem en rijkdom bezorgde. Maar Iwasaki's gevoelens waren beledigd. De lezer krijgt de indruk dat geisha en meisjes met een gemakkelijke deugd hetzelfde zijn. Bovendien is Iwasaki verontwaardigd over het toneel van de verkoop van maagdelijkheid op een veiling. Ze beweert dat dit in werkelijkheid nooit is gebeurd. Hoewel hij niet ontkent dat er een intieme relatie was tussen geisha en klanten, was dit alles uit liefde en had de geisha niets met seks te maken voor geld.
