Het woord "hypocriet" is het omgezette woord "chadzy" (haji) dat uit de Turkse taal naar ons kwam. De titel "Hodge" werd toegekend aan een persoon die een pelgrimstocht maakte naar Mekka en Medina - heilig voor alle moslimsteden. Terugkomend van een verre reis, toegewijd aan vroomheid, had deze pelgrim het recht om een witte tulband op te zetten - als teken dat hij de heilige steen van de Kaaba naderde. Omdat zulke mensen algemeen gerespecteerd werden in de islamitische wereld, wilden velen zich inschrijven in Haji, niet om het heilige land binnen te gaan, maar voor de eer waarmee landgenoten hen zouden belonen bij hun terugkeer.
In het Russisch had het woord "hypocriet" aanvankelijk een negatieve betekenis. Dus noemden de Turken mensen die buitensporige vroomheid vertoonden, overdreven moraliseerden, leerden hoe ze anders moesten leven, maar in werkelijkheid bleken ze ver van de idealen van de beleden religie te staan. De beschermers van de moraal bleken soms wellustig te zijn en pedofielen, die spraken in de stijl van extreem puritanisme en rigorisme, leefden in luxe en excessen.
Maar de Turken waren niet de eersten die ontdekten dat vroomheid wordt geveinsd. In de evangeliën zijn er veel getuigenissen van degenen die 'doen alsof ze lang bidden' voor mensen om te zien, en degenen die 'hun kleine knoop in de ogen van hun buurman zien, maar niet eens een blok in hun oceanen opmerken'. Jezus noemde zulke "heilige" Farizeeën ", en verkondigde:" Wee u! ", Omdat zij de buitenkant reinigen en van binnen vol boosheid en wetteloosheid zijn. Maar 'Farizeeër' - de vroegere betekenis van het woord preuts - was oorspronkelijk ook niet synoniem met hypocrisie. Dit was een klasse van bijzonder vrome, deskundige Torah- en Talmud-rabbijnen, 'schriftgeleerden'. Ze gaven les in synagogen, zoals de Levieten.
In het Engels is de preuts onverdraagzaam, in het Duits Scheinheiligkeit. Zoals je kunt zien, niets van de Turkse Khoja of de Gospel Farizeeër. In de Duitse taal is er echter een indicatie van religieuze hypocrisie, valse heiligheid. In Rusland werd de term 'heiligheid' lange tijd parallel met de 'huichelaar' gebruikt, maar later werd het archaïsch, en het is bekend waarom: de hypocrisie ging verder dan het niveau van religie en betrad het gebied van fatsoen, mores, in één woord, in de sfeer van seculiere ethiek.
Als we literaire werken analyseren waarin hypocriete helden optreden (Tartuffe van Moliere, Life van Maupassant, Khanushka van Kuprin, Thunderstorm van Ostrovsky en andere werken van de Nieuwe Tijd, zullen we zien dat de hypocriet een volledig seculier persoon is die beweert te zijn de bewaker van de zuiverste puriteinse moraal en de moraalstandaard.
Interessant is dat in de westerse en Amerikaanse traditie het woord onverdraagzaamheid onlosmakelijk wordt geassocieerd met racisme en afwijzing van het homohuwelijk. Dus onder de omstandigheden van een 'politiek correcte samenleving' werd de term 'hypocriet' getransformeerd: dit is de persoon die met schuim in zijn mond zal bewijzen dat hij niet racistisch is en de rechten van homo's en lesbiennes respecteert, terwijl hij liever zijn dochter vermoordt dan haar te laten trouwen zwarte man of met een meisje trouwen. De Amerikaanse samenleving kent veel rigoristen die voorstander zijn van het afpersen van de neger uit de "Adventures of Tom Sawyer" -censuur en het verbieden van Shakespeare's toneelstuk The Venetian Merchant, omdat daar het politiek incorrecte woord "Jood" voorkomt, en in feite verwijzen ze naar zwarte mensen en joden met minachting en afwijzing.
