In elk land van de wereld zijn er bepaalde unieke regels van beleefdheid en etiquette van communicatie. Het beroep van een man in Duitsland zal verschillen van de normen die zijn aangenomen in Frankrijk, Rusland, de Verenigde Staten van Amerika, Groot-Brittannië of Japan. Voordat u het land bezoekt (en voor algemene ontwikkeling) is het raadzaam om dergelijke nuances van beleefdheid van tevoren te bestuderen.
Telefonische etiquette
In Duitsland is het niet gebruikelijk om "hallo" te zeggen, vooral niet als het een zakelijke oproep is. Volgens de regels van fatsoen moet de beller zich zo gedetailleerd mogelijk voorstellen en pas dan het doel van zijn oproep vermelden. De persoon die de oproep ontvangt, in plaats van de gebruikelijke begroeting, roept zijn naam luid en duidelijk. Nadat hij zichzelf heeft voorgesteld, moet hij worden genoemd op titel + achternaam, of meneer (Herr, Herr) + titel (indien aanwezig) + achternaam.
De standaard Europese “hallo” aan het andere uiteinde van de draad zal ervoor zorgen dat de Duitser perplex, beschaamd en het gevoel krijgt dat er iets misgaat. Dit zorgt voor een uiterst lastige situatie.
Algemene regels voor behandeling
De Duitsers mogen elkaar niet bij naam aanspreken, als ze niet bekend genoeg zijn. Soms, zelfs in zakelijke aangelegenheden, noemen mensen hun naam niet en beperken ze zich tot een achternaam.
Beleefdheid en beleefdheid vormen de basis van de etiquette van communicatie in Duitsland. Het is bijvoorbeeld niet verboden om het woord "mijn" of "mijn", wat betekent mijn / mijn, toe te voegen aan respectievelijk Duitsland en vrouwen en mannen, om toe te voegen aan "frau" of "ger". In meer formele communicatie voegen ze vaak "Liebe", "Liber" toe, wat lieve / lieve betekent, en worden ze bij naam of achternaam aangesproken als het beroep plechtig is.
In het meervoud wenden Damen und Herren (Damen und Herren), dames en heren, zich tot het publiek - heel vaak voor de oproep voegen ze "de mijne" en / of "de sfeer" toe.
Inwoners van Duitsland zijn geobsedeerd door verbale ethiek; het is onaanvaardbaar dat ze een vreemdeling bij naam of "jij" noemen, zelfs als een klein leeftijdsverschil of gesprekspartner iets jonger is. De Duitsers vullen hun toespraak voortdurend aan met beleefde wendingen, waardoor ze maximaal gedetailleerd en beminnelijk zijn. Een beleefde toespraak in Duitsland tot een man of vrouw is de eerste stap naar een gunstige communicatie.
Doe een beroep op het meisje
Het is gebruikelijk om volwassen of gehuwde vrouwen "frau" te noemen, na dit beroep kunt u haar beroep of dat van haar man en vervolgens haar achternaam toevoegen.
Fraulein wendt zich tot jonge meisjes.
Afzonderlijk, om "frau" of "frayline" te zeggen, wordt ten zeerste afgeraden, dit is alleen gepast bij communicatie met het onderhoudspersoneel (en dat zal enigszins grof zijn). Als de naam of het beroep van de gesprekspartner onbekend is, kunt u het woord "dokter" gebruiken, aangezien het in het Duits veel betekenissen heeft en relatief neutraal is.
Oproep aan een man in Duitsland
In Duitsland worden mannen alleen "heer" of herr (ger) genoemd. Dit is de standaardvorm om een man aan te spreken.
Voor Duitsers groeit een beroep of diploma stevig uit tot een naam. De titel staat op de deur van het appartement (Duitsers hebben geen appartementnummers), in rechten en identiteitskaart. De houders van een doctoraat of de titel van hoogleraar met de naam "master" zullen niet meer volledig correct zijn. In dit geval is een beroep op een man in Duitsland de titel + achternaam. Bijvoorbeeld professor Miller. Als hij lesgeeft, kunnen studenten hem 'master (re) professor' noemen.
Net als bij de "vrouwelijke" optie, kan een beroep op een man in Duitsland niet worden achtergelaten zonder een achternaam of titel / beroep, dus wordt alleen contact opgenomen met servicepersoneel. Als de gesprekspartner onbekend is, is het woord "dokter" geschikt, zoals in de "vrouwelijke" versie.
Beleefde opties om een man en vrouw aan te spreken
Het wordt als beleefd beschouwd om "mine (e)" toe te voegen vóór "ger", "frau" of "fraulein".
Voor plechtige bekering wordt het gebruikt "mine (e) libe (p)" + naam (mein lieber).
Een bijzonder beleefd ontwerp is Sehr geehrter Herr (zer geerthe ger) + naam, wat zich vertaalt als "beste heer".
Om respect te benadrukken, wordt sie vaak voor "frau" of "ger" geplaatst, wat equivalent is aan de Russische "jij". Sie, Herr N - Jij, Mr. N … - het meest beleefde adres in Duitsland voor een man.
Om beleefd een jongere aan te spreken, wordt het bijvoeglijk naamwoord "junge / junger" (junge / yunger) gebruikt, wat "jong" betekent. 'Junger Mann' is bijvoorbeeld een jonge man of 'Junge Frau' is een meisje.
Professionele beroepen
Bij het contact binnen de professionele zakelijke sfeer komen "lieve collega's" of gewoon "collega's / collega" - (liebe) kolleginnen und kollegen veel voor.
Als een persoon in de kerk en de geestelijkheid dient, wendt hij zich tot hem "broeder" + naam (bruder), of "zuster" + naam (schwester). Als de persoon met wie je praat een priester is, moet je hem vater (vater) toewijzen, wat 'vader' betekent (wat 'heilige vader' betekent).
Verouderde vormen van behandeling
Wanneer je een gemengd publiek aanspreekt, kun je (meine) herrschaften (main gershaften) gebruiken, wat 'dames en heren' betekent.
Gnädige Frau / Herr. Gnedikhe vertaalt als genadig.
Als u echter verouderde formulieren gebruikt, moet u voorzichtig zijn, omdat ze soms op een ironische manier worden gebruikt, zodat deze uitdrukkingen in sommige kringen verkeerd worden begrepen.
Informeel beroep
Binnen een gezin worden ze bij naam of op dezelfde manier aangesproken als in Rusland: ouders, moeder, vader, broer, zus, tante, oom enzovoort. Er zijn aanhankelijke oproepen en emotioneel ongeverfde, bijvoorbeeld grof mompelen (grof mompelen), grofvader (grofvader), bruder (broeder), schwester (shvester).
Om liefkozend een broer of zus te noemen, wordt het verkleinende achtervoegsel -chen (kip) toegevoegd, het blijkt "broer" of "broer", "zus" of "zus".
Aanhankelijke opties:
- Mutti is mama.
- Vatti - Papa.
- Oma / Omi - oma.
- Opa / Opi - Opa.
Oudere familieleden, behalve ouders, worden gewoonlijk bij naam genoemd, bijvoorbeeld "beste tante Anna" - liebe tante Anna.
Om een persoon in een informele setting aan te spreken, gebruikt u het woord mann (man) of mensh (mensh), wat zich vertaalt als "man" of "man", of venshenskind (menshenskind), wordt op dezelfde manier vertaald, maar er wordt gezegd met een meer enthousiaste of ironische connotatie.
Gebruik de woorden soort (soort) of kleine (r) (kleine (p)) om een beschermende houding te tonen in een informele setting, het vertaalt zich als "kind", "baby" of "baby".
Onder vrienden zijn de oproepen freund (in) (freund (in)) - het vertaalt zich als "vriend, vriendin". Een dergelijke behandeling is onder andere de meest neutraal bekende. Kamerad (in) wordt ook vaak gebruikt, het woord kwam van het leger, betekent hetzelfde, maar met een licht ironisch tintje. Het woord kumpel (in) is populair onder jongeren. Het is in de dagelijkse vocabulaire terechtgekomen uit de vocabulaire van mijnwerkers.
