Na de val van de USSR begonnen etnische Duitsers massaal uit de voormalige republieken van deze eens zo machtige staat te vertrekken naar hun historische thuisland. Sinds de jaren 90 van de vorige eeuw zijn bijna 1, 5 miljoen mensen naar Duitsland verhuisd. Natuurlijk waren ze allemaal op zoek naar een beter leven, zonder zich voor te stellen dat er in hun historische thuisland veel moeilijkheden op hen wacht.
Hoe wonen Russische Duitsers in Duitsland? En waarom komen sommigen van hen vandaag terug naar de landen van de voormalige USSR?
Duitsers in Rusland
Voor het eerst verschenen vertegenwoordigers van dit volk al in de 9e eeuw op het grondgebied van onze staat. Eind 12e eeuw In veel Russische steden woonden Duitse steden en artsen, krijgers, ambachtslieden en kooplieden.
Een aanzienlijk deel van de vertegenwoordigers van dit volk verhuisde naar de staat Moskou in de tijd dat de grote prinsen Vasily III en Ivan III daarin heersten, dat wil zeggen in de 15-16 eeuw. Vooral het aandeel Duitsers onder de inwoners van Russische steden onder Ivan de Verschrikkelijke nam toe. In veel van hen verschenen hele buurten waarin vertegenwoordigers van de Duitse disapora woonden.
In de 18e eeuw veel buitenlandse kunstenaars, diplomaten, militairen en wetenschappers waren uitgenodigd in Rusland. Onder hen waren Duitsers. De afstammelingen van deze mensen vestigden zich vaak in Rusland. In de meeste gevallen gebruikten ze hun moedertaal als hoofdtaal, waarbij ze hun nationale identiteit behielden en behoorden tot de katholieke en lutherse kerken.
In de 18e eeuw Catherine II nodigde met haar manifest Duitse boeren uit naar de vrije landen van de Wolga-regio, evenals de noordelijke Zwarte Zee-regio. Hun nakomelingen bleven meer dan anderhalve eeuw op deze plaatsen wonen. Tegelijkertijd behielden ze de Duitse taal, het geloof (katholiek of luthers), de belangrijkste kenmerken van de nationale mentaliteit.
In de jaren twintig nam de Duitse diaspora toe. In de USSR verhuisden de communisten uit Duitsland en kozen voor hun woonplaats het enige socialistische land ter wereld.
Maar toch zijn de meeste Russische Duitsers afstammelingen van die boerenkolonisten die Duitsland al in de 18e eeuw verlieten. Na het uitbreken van de Tweede Wereldoorlog werden vertegenwoordigers van dit volk in de USSR als spionnen beschouwd. Velen van hen zijn gedeporteerd naar Centraal-Azië en Siberië. Na de overwinning op het fascisme vestigden ze zich in de hele USSR. In het Sovjetpaspoort in de kolom "nationaliteit" hadden deze mensen het woord "Duits".
De eerste massale emigratiegolf van dit deel van de bevolking begon in 1987. Het was een tijd waarin Gorbatsjov de regels voor het verlaten van de USSR vereenvoudigde. Maar toch kwam het hoogtepunt van de verhuizing in 1994. Vervolgens verlieten 214 duizend mensen de voormalige Sovjetrepublieken in Duitsland. Elk van hen kreeg het Duitse staatsburgerschap. Deze mensen keerden terug naar hun vaderland na tweehonderd jaar verblijf van hun voorouders in het buitenland.
Hoeveel Russische Duitsers zijn er in Duitsland? Volgens federale instellingen van Duitsland ligt dit aantal vandaag in het bereik van 800 tot 820 duizend mensen.
Russen of Duitsers?
Emigratie is een nogal ingewikkeld proces. Dit geldt vooral voor het spirituele (morele) plan. Iemand moet alles wat hij gewend is goed genoeg verlaten en in een andere wereld duiken, die hem nog steeds vreemd is. In deze nieuwe samenleving probeert hij op alle mogelijke manieren de zijne te worden. Desalniettemin is het voor emigranten moeilijk talrijke problemen te vermijden. Dit blijkt ook uit de recensies van Russische Duitsers in Duitsland. Immigranten met etnische wortels in dit land, die hier aankwamen, realiseerden zich dat ze ook een tweede thuisland hebben - Rusland.
Bovendien werd van de honderdduizenden Duitsers die in Duitsland aankwamen voor velen duidelijk dat ze, ondanks hun nationaliteit, ook Russen waren. Daarom blijven ze nauw met elkaar communiceren. De diaspora van de Russische Duitsers in Duitsland is tegenwoordig in elke grote stad te vinden. Dit zijn Hamburg en Düsseldorf, Berlijn en Stuttgart. Hier is de Russische infrastructuur relatief goed ontwikkeld en uitgerust, met inbegrip van winkels, bedrijven die consumentendiensten aanbieden, enz. En Baden-Württemberg is een van de regio's in Duitsland waar emigranten uit Rusland het meest voor hebben gekozen.
De laatste twee decennia zijn een periode geworden waarin een groot aantal "Russische" verzekeringsdiensten, reisbureaus, de media enz. In de Bondsrepubliek Duitsland verscheen.. Tegenwoordig is het nauwelijks mogelijk om iemand te verrassen met Russisch sprekende advocaten of artsen. De sector immigranten uit de GOS-landen is een van de integrale onderdelen van het Duitse bedrijfsleven geworden. Hierdoor konden we een groot aantal banen creëren waardoor onze landgenoten banen konden vinden.
"Een van de vreemden, een vreemde van zichzelf"
Hoe wonen Russische Duitsers in Duitsland? Psychologen merken op dat dergelijke immigranten zeker een gevoel hebben dat hun dubbele culturele verschil benadrukt. Russische Duitsers in Duitsland lijken op twee stoelen tegelijk te proberen te zitten. Ze beschouwen zichzelf immers als zowel de Duitse als de Russische cultuur. Wetenschappers noemen dit gevoel 'dubbele vervreemding'. Deze mensen kunnen immers niet in Rusland wonen, hoewel het ze accepteert, maar tegelijkertijd beseffen ze dat ze niet de hunne onder de Duitsers konden worden.
Het is vermeldenswaard dat veel immigranten hier niet bijzonder van streek zijn. Ze blijven Russische feestdagen vieren, maar proberen tegelijkertijd voor hen te assimileren met een nieuwe samenleving. Bovendien doen de Russische Duitsers in Duitsland het volgens de inheemse bewoners van het land redelijk goed.
Socialisatie van immigranten
Veel Russische Duitsers in Duitsland hebben een dubbele nationaliteit, omdat ze als gerepatrieerd worden beschouwd. De emigranten die de afgelopen twee decennia naar Duitsland zijn gekomen, voelen de crisis van etnische identificatie het sterkst. Aan de ene kant zijn deze mensen geen Rus meer, maar ze zijn nog geen Duitser geworden. Volgens sociologische studies uitgevoerd door experts van de Bondsrepubliek Duitsland, konden de meeste vertegenwoordigers van deze emigrantenkringen voor hen niet integreren in een nieuwe samenleving. Ze pasten zich niet aan in de samenleving en leefden liever in gesloten structuren, dat wil zeggen in hun eigen wereld.
Op basis van de peilingen zijn veel van de Russische Duitsers die in de periode na de Sovjet-Unie naar Duitsland emigreerden, van mening dat ze zich vergist hadden in hun verwachtingen over de houding van het gastland jegens hen. In een tijd dat toekomstige emigranten in de USSR woonden, werden ze 'fascisten' genoemd. De rampzalige gevolgen van de Grote Vaderlandse Oorlog hebben hieraan bijgedragen. Deze nationaliteit als geheel werd negatief gekleurd. Het leven van Russische Duitsers in Duitsland werd geen paradijs. In Duitsland veranderden ze in "Rusakov". Soms worden ze zelfs 'Poetins geheime agenten' genoemd. In dit opzicht moeten migranten voortdurend bezig zijn met het aanpassen van hun zelfidentificatie.
Kennis van de taal
De golf van massale emigratie van de GOS-landen naar Duitsland leidde tot de opkomst van een speciale subcultuur onder Russische Duitsers. Sommige immigranten begonnen een speciale subtaal te gebruiken. Een soortgelijk sociolinguïstisch fenomeen valt buiten de beschrijving van elk jargon, dialect, jargon of pidgin. Tegelijkertijd illustreert hij perfect concepten als taalvereenvoudiging en interferentie.
Wat veroorzaakte dit taalverschijnsel? Dit fenomeen kan worden verklaard door het feit dat de laatste golf van immigranten de Russische taal bleef gebruiken in een tijd waarin alle professionele en binnenlandse sferen in het Duits functioneerden. Dit fenomeen doet zich vooral voor in mondelinge spraak, in persoonlijke brieven of in correspondentie per e-mail. Een dergelijke subtaal wordt soms gebruikt door filmmakers bij het maken van hun eigen films die vertellen over de migranten van de laatste golf. Soms is dit fenomeen ook toegestaan in de pers, maar alleen in die interviews die betrekking hebben op informele onderwerpen.
Direct na hun verhuizing naar Duitsland moesten Russische Duitsers taalcursussen volgen. Hun duur was een jaar en deze keer werd gelijkgesteld met werk. Maar het is interessant dat zelfs als je het 'boek' Duits hebt bestudeerd, het voor immigranten nog steeds onmogelijk is om normaal met Duitse inwoners te communiceren. Feit is dat in dit land niemand een standaardtaal spreekt. Het gesproken jargon onder de Duitsers ligt soms erg ver in vocabulaire, grammatica en uitspraak van de klassiekers. Je kunt een standaardtaal meestal alleen horen van universiteitsprofessoren of in Duits nieuws. Russische Duitsers en overigens ook andere emigranten hebben hier moeite mee. Het probleem van onvoldoende kennis van de taal leidt ertoe dat het voor emigranten moeilijk is om een baan te vinden die een waardige plaats inneemt.
Werk
Werkgelegenheid is een van de grootste problemen waarmee emigranten worden geconfronteerd. En zelfs in het geval dat de migrant in Rusland een gewilde en hooggekwalificeerde specialist was, zou hij in de BRD het helemaal opnieuw moeten bewijzen. Bevestiging van een diploma is ook geen garantie voor een apparaat in een specialiteit. Het draait allemaal om de hoge concurrentie die bestaat op de arbeidsmarkt van het land. En als de werkgever een dergelijke situatie heeft waarin hij een keuze moet maken tussen een emigrant en een Duitser, zal hij natuurlijk de tweede nemen.
Aanvankelijk moest de emigrant in de regel werken als ober, kassier, verkoper en soms zelfs als schoonmaker. Natuurlijk zal het salaris van een migrant veel lager zijn dan dat van een in Duitsland geboren en getogen Duitser.
Afgaande op de recensies van Russische Duitsers, is het het beste om in Duitsland te wonen voor degenen die Rusland meer dan tien jaar geleden verlieten, die weten hoe en graag werken, en voor degenen die in hun vorige leven niets goeds hebben gezien, en er is niets om hem mee te vergelijken. Immigranten met leidende posities in hun tweede thuisland betreuren vaak hun verhuizing. Het beklimmen van de bedrijfsladder in Duitsland naar de hoogste trede zal waarschijnlijk mislukken.
De houding van Duitsers in Duitsland jegens Russische immigranten is zodanig dat deze laatste slechts de vierde positie innemen van een soort 'kaste'-hiërarchie. In de eerste plaats zijn er West-Duitsers. Volg dan de oosterse. De derde plaats werd toegekend aan de Turken, die het land na de oorlog herbouwden. En pas daarna volgen Russische Duitsers. Voor de inboorlingen van Duitsland blijven ze vreemden. Dit wordt ook bevestigd door het feit dat de bevolking van de Bondsrepubliek Duitsland zulke mensen niets anders noemt dan "Russisch".
Aanpassen aan een nieuwe levensstijl
Migranten hebben het ook moeilijk vanwege hun mentaliteit. In feite zijn ze in hun geest meer Russisch dan Duitsers. Gedurende de decennia van hun leven in de USSR, en na de ineenstorting ervan - in de post-Sovjetruimte, raakten emigranten gewend aan andere waarden en attitudes. Een soortgelijk feit wordt vooral duidelijk weerspiegeld in het gezegde "Wat goed is voor de Rus, dan is de Duitser de dood". Onze voormalige landgenoten hebben de eigenaardigheden van sociaal gedrag die acceptabel waren in het land dat ze vertrokken, maar volledig vreemd aan het Westen. In Rusland wordt bijvoorbeeld aangenomen dat iemand die weet hoe hij steekpenningen moet geven, een huis kan bouwen of een auto kan kopen, geluk heeft en zichzelf bijna alles ontzegt. Volgens de meerderheid van de Russen handelt iemand die geen leningen vertrouwt, wijselijk.
Inheemse Duitsers denken daar anders over. In Duitsland is het niet gebruikelijk om iemand te bedanken die op tijd is gekomen om te werken. Het is onwaarschijnlijk dat zij ook degene zullen prijzen die het afval heeft uitgedeeld door het in aparte containers te verpakken. Anders haalt de vuilnisman hem gewoon niet op. Hierdoor moet u betalen voor extra afvalverwerking. Als de eigenaar probeert het pakket langs de weg of in een ravijn te gooien, wordt in Duitsland een boete opgelegd voor dergelijke acties. De Duitsers onderscheiden zich immers door een bijzondere houding ten opzichte van orde en netheid.
Russische Duitsers moeten, net als andere emigranten, beslissen of ze die orders die in het land opereren, zullen accepteren of zich in hun wereld zullen opsluiten zonder enige hoop op assimilatie.
Pensioenen en uitkeringen
Hoe wonen Russische Duitsers in Duitsland? Te oordelen naar de reacties van de immigranten, heeft de eerste golf van emigranten aanvankelijk al behoorlijk goede voordelen opgeleverd. Even later veranderde de lokale bevolking echter van houding tegenover de Russische Duitsers. Het is een feit dat sommigen van hen besloten dat ze naar huis waren gekomen en dat ze allemaal mochten. Vechten en luidruchtig feesten met immigranten spraken de inheemse bevolking niet aan. Maar de autoriteiten probeerden niet eens het antwoord te vinden op de vraag: "Wie is de schuldige?" Het Duitse volk dacht aanvankelijk ten onrechte dat de Duitsers naar het land waren teruggekeerd. De immigranten bleken Russisch te zijn. De beslissing van de autoriteiten was ondubbelzinnig: degene die vanuit de GOS-landen naar Duitsland terugkeerde, zou op dezelfde manier moeten leven als alle Russische emigranten.
Desalniettemin is er een speciale schaal met paragrafen ontwikkeld voor immigranten in het land. Bij het bereiken van het vereiste niveau heeft de emigrant het recht om alles te ontvangen wat van de inheemse persoon wordt verlangd.
Een andere positieve factor is dat bij de berekening van een pensioen rekening wordt gehouden met de diensttijd die een migrant in Rusland had. Weduwen ontvangen extra betalingen. Voor hun pensioen bouwt de staat 70% van het pensioen van de overleden echtgenoot op.
Tot ziens, Duitsland!
Volgens de migratiedienst en de politie keren jaarlijks tot 9 duizend Russische Duitsers terug van Duitsland naar Rusland. De meesten reizen doelbewust. Ze kozen Siberië als woonplaats, namelijk Halbstadt in Altai en Azovo in de regio Omsk, waar voor hen autonome regio's werden nagebouwd. Momenteel wonen hier meer dan 100 duizend mensen in twee dozijn dorpen.
Er wordt aangenomen dat Russische Duitsers niet terugkeren uit Duitsland vanwege patriottische gevoelens. Een ervan trekt vrijheid aan. Ze spreken af om zonder water en gas te leven, maar om bijvoorbeeld te weten dat een buurman je niet zal informeren omdat het gras op het gazon het voorgeschreven niveau al heeft overschreden. Andere Russische Duitsers komen voor veel geld. In de regel zijn dit mensen voor wie vrienden en familieleden de nodige plaatsen hebben voorbereid. Bij aankomst sluiten deze Russische Duitsers zich aan bij de kant-en-klare zaken.
