De Poolse cultuur is altijd door veel bronnen gevoed. Aan de ene kant waren dit Slavische overtuigingen, gebruiken en tradities, aan de andere kant de invloed van West-Europese landen en oosterburen (Oekraïne, Litouwen, Rusland) en aan de derde kant het christendom in de rooms-katholieke traditie (en als gevolg daarvan de invloed van de Latijnse taal). Daarom vertegenwoordigen vrouwelijke Poolse namen een special
interesse voor een taalonderzoeker.
Slavische wortels zijn te vinden in Bozhena en Miroslava, Casimir, Wislava, Cheslava. Maar zulke Poolse vrouwelijke namen als Beata, Lucina, Felicia, Sylvia of Marcelina zijn van Latijnse oorsprong. Veel populaire antroponiemen (Anna, Maria, Natalia) klinken in bijna alle talen hetzelfde. Uit andere culturen kwamen namen als Olga (Russisch van Scandinavische afkomst), Ilona (uit Hongaars), Aneta, Bernadette (uit Frans). Het is trouwens de moeite waard om op te letten (dit is vooral belangrijk bij het vertalen) dat het vaak schrijven van dubbele of enkele medeklinkers niet samenvalt met de regels van onze spelling - bijvoorbeeld Isabela.
Vrouwelijke Poolse namen van Griekse en Joodse afkomst zijn erg interessant. Het is hun vermaak dat ze, met correspondenties in de Russische taal, heel anders klinken. De Griekse naam Agnieszka valt bijvoorbeeld samen met Agniya. En Katarzyna is Catherine. Nog ongebruikelijker voor het Russische oor klinkt Malgozhata (Margarita naar onze mening) of Elzbieta (dat wil zeggen Elizabeth). Verkleinwoord vrouwelijke Poolse namen, in tegenstelling tot de normen van onze taal en etiquette, hebben het achtervoegsel -k- in hun samenstelling. Lidka, Elka, Olka - voor Poolse sprekers is dit geen verwaarlozing, maar integendeel goodwill. Of het achtervoegsel "-us-" (-uś): Anus, Galy, Agus. Trouwens, een ander interessant kenmerk: Poolse vrouwelijke namen, die homoniem zijn (klinken precies hetzelfde) als Russisch, kunnen een heel andere oorsprong hebben. Lena is bijvoorbeeld een verkleinwoord, niet van Elena, maar van Magdalena. Of Olya - niet van Olga, zoals in het Russisch, maar van Alexandra. Asya - van John, en niet van Anastasia.
In ons land zijn zulke Poolse vrouwennamen als
Irena, Agnieszka, Wislaw. Maar onze westerse buren hebben zelf verschillende voorkeuren. Nu zijn namen als Zofya, Julia, Maya, Lena (als een volledige), Alexander en Zuzanne erg populair geworden. Enkele jaren geleden behoorden Alicia en Victoria tot de vijf meest geselecteerde pasgeborenen. Maar onder de oudere generatie (20-30-jarigen) zijn Katarzyna, John en Anna populair.
Het is ook interessant hoe de namen van de Polen in Rusland veranderden. Aan de ene kant waren er immers in de tsaristische tijd enkele eeuwen ballingschap naar Siberië. Aan de andere kant gedwongen verhuizingen onder Stalin. En nu werd Jozef Lucy (meer bekend bij het Russische oor), Albert - Oleg, Jan - Ivan … Meestal veranderde niet alleen de "alledaagse" naam van een persoon, maar ook de officiële. En pas later, na terugkeer in hun historische thuisland, werd de naam hersteld. Ondanks de documenten was het niet altijd gemakkelijk. Het is vermeldenswaard dat het in Polen gebruikelijk is dubbele namen te geven die niet met een koppelteken zijn geschreven (Bogdan Michal, Julia Patricia), maar daarna. In het dagelijks leven gebruikt een persoon in de regel slechts één en meestal de eerste. Hij kan echter wel een tweede of zelfs een heel andere naam worden genoemd, als hij de naam die zijn ouders hem hebben gegeven niet leuk vindt.
