Welke organisatie die de belangen van burgers beschermt, heeft Duitsland opgericht? Precies met deze doelstellingen is de Sociaal-Democratische Partij opgericht. Zijn richting wordt vaak verward met de socialistische of communistische constructie van de samenleving, maar dit is een misvatting. De Sociaal-Democratische Partij van Duitsland, wiens programma gebaseerd is op linkse ideologie, is erin geslaagd zich aan te passen aan nieuwe politieke trends. Ze accepteerde het kapitalisme als de belangrijkste hefboom voor de geleidelijke ontwikkeling van de samenleving, steunde de integratie van Duitsland in de Europese Unie en vestigde betrekkingen met de NAVO.
De succesvolle degeneratie van de belangrijkste dogma's in de loop van meer dan 150 jaar van bestaan zorgde ervoor dat de organisatie aan de macht kon blijven en het land actief kon transformeren.
Geschiedenis van het voorval
Wat heeft de Sociaal-Democratische Partij van Duitsland in de geschiedenis van haar land gebracht?
De organisatie gaat terug tot 1863. De beroemde zakenman uit Leipzig, Ferdinand Lassalle, richtte de vereniging van Duitse arbeiders op. Nadat ze hun inspanningen hadden verenigd, begonnen ze hun rechten te verdedigen onder zakenlieden - eigenaren van grote bedrijven, die vaak arbeiders uitbuitten. De Duitse arbeidersvereniging werd de stamvader van de vakbeweging
Tijdens de periode van het Duitse rijk van 1917 tot 1918 telde de beweging ongeveer een miljoen burgers, en bij de verkiezingen van 1919 werd deze partij gesteund door een derde van de Duitse bevolking.
Nadat Duitsland in de Eerste Wereldoorlog had verloren, splitste de Sociaal-Democratische Partij zich in tweeën. In 1918 noemden aanhangers van de ideologie van Marx en de socialistische wereldrevolutie hun organisatie communistisch. En de sociaal-democraten zelf, onder leiding van Friedrich Ebert, herenigden zich met het liberale deel en de conservatieven om de broeinesten van de communistische opstanden te onderdrukken.
Van 1929 tot Hitler aan de macht kwam, wonnen de sociaal-democraten afwisselend de verkiezingen en vormden ofwel de meerderheid ofwel de minderheid in het parlement. Doordat de partij zich altijd heeft kunnen aanpassen aan nieuwe trends in de politiek, is zij jarenlang in de politieke arena gebleven. Zelfs tijdens de heerschappij van het Derde Rijk hielden de sociaal-democraten semi-legale congressen waar ze hun plannen voor de toekomstige ontwikkeling van Duitsland bespraken.
Wat veroorzaakte de verandering in de traditionele opvattingen van de sociaal-democraten in de jaren 50 van de vorige eeuw?
Een scherpe verandering in traditionele opvattingen valt in 1950. Een groot aantal Duitse burgers is de beruchte retoriek over de confrontatie van klassen, ongelijkheid van mensen en het idee van nationalisatie van industriële ondernemingen beu. Er was euforie in de lucht vanaf het einde van de Tweede Wereldoorlog en de toetreding tot de NAVO en de Europese Unie.
De Sociaal-Democratische Partij van Duitsland, wiens programma in 1956 werd herzien, onderzocht het probleem van het opbouwen van een socialistische samenleving door middel van een nieuw prisma. De nieuwe ideologie is een symbiose geworden van een kapitalistische en sociaal georiënteerde economie.
De Sociaal-Democratische Partij van Duitsland, wiens ideologie enigszins werd bijgewerkt, creëerde in 1959 een nieuw Godesberg-programma. Daarin accepteerde de SPD de markteconomie volledig, stemde in met een westerse oriëntatie en de heropleving van het Duitse leger. Daarnaast sprak het programma over de noodzaak het kapitalisme af te schaffen en een staat van sociale welvaart te creëren.
Feestprestaties
De Sociaal-Democratische Partij van de Sociaal-Democratische Partij behaalde tweemaal groot succes in de politieke arena.
De eerste keer dat dit gebeurde in 1969, toen dankzij de verkiezingen een nieuwe regering werd gevormd onder leiding van Willy Brandt. Het hoofd van de organisatie betrad de tabletten van de geschiedenis na geknield te hebben voor het monument voor de slachtoffers van het fascisme in Polen. Met de Sovjetregering en oosterburen wist hij een gemeenschappelijke taal te vinden.
Na Brandt in 1998 verscheen er een nieuwe leider. De Duitse Sociaal-Democratische Partij (SPD) stond onder leiding van Gerhard Schroeder, die een coalitie met de Groenen vormde. Het programma van Schroeder was bedoeld om de werkloosheid te verminderen en het sociale pakket voor Duitse burgers te verbeteren. Maar zijn hervormingen werden niet doorgevoerd.
Na 2009 werden de sociaal-democraten vervangen door een andere politieke partij: christendemocraten.
Natuurlijk heeft de Sociaal-Democratische Partij een onmiskenbare bijdrage geleverd aan de ontwikkeling van Duitsland. Zij was het die de verkorting van de werkdag tot 8 uur heeft bereikt. Vakbonden kregen het recht om te onderhandelen met managers van grote ondernemingen en vrouwen konden deelnemen aan de verkiezingen. De sociaal-democraten speelden een grote rol bij het verhogen van de lonen en het verhogen van de sociale uitkeringen.
Het grote voordeel van de organisatie was dat ze altijd pleitte voor de vrijheid van de burger en niet probeerde de opbouw van een samenleving volgens het Sovjetmodel te volgen.
Politieke flexibiliteit van de partij
De Sociaal-Democratische Partij van Duitsland heeft altijd geprobeerd om met haar concurrenten een gemeenschappelijke taal te vinden. De mogelijkheid om relaties met tegenstanders op te bouwen, maakte het voor haar leden mogelijk om leidende overheidsfuncties te bekleden en hun sociale programma's uit te voeren.
Sociaal-democraten vandaag
Vandaag kunnen we met vertrouwen zeggen dat de sociaal-democraten niet genieten van hun vroegere populariteit. Hun activiteiten verkeren in crisis. Het lijkt erop dat het tijd is om fundamentele veranderingen in hun programma door te voeren. Als dit niet gebeurt, wie weet of de organisatie in de toekomst zal bestaan?
Het is interessant dat de sociaaldemocratische partij van Duitsland zeer succesvol is op het grondgebied van de GOS-landen en Oost-Europa. Hun stichting voert veel burger- en culturele programma's uit. Activiteiten worden uitgevoerd in landen als Polen, Oekraïne, Rusland, Kazachstan en Kirgizië.
Hoe is de huidige situatie van zo'n organisatie als de Sociaal-Democratische Partij van Duitsland? Het jaar 2016, namelijk de parlementsverkiezingen in september, liet zien dat de christen-democraten en de sociaal-democraten een politiek fiasco kregen. Voor beide partijen waren de verkiezingsresultaten het slechtste resultaat van de afgelopen decennia: de SPD behaalde 21, 6% en de CDU - 17, 6%.
De moderne ideologie van de Duitse sociaal-democraten
Dus wat voor soort organisatie heeft de Sociaal-Democratische Partij van Duitsland? Het kan worden samengevat in de volgende stellingen:
- voldoen aan de beginselen van sociale gelijkheid en rechtvaardigheid;
- de rechten van burgers beschermen;
- om burgers gelijke rechten te geven;
- de economie gericht maken op sociale behoeften;
- de staatsregulering van de economie beperken;
- ondernemingen van staatsbelang te ondersteunen die voor particuliere ondernemingen waardige concurrenten zouden kunnen worden;
- nationaliseren van grote industriële ondernemingen, met name de militaire, ruimtevaart- en olieraffinagesector;
- zorgen voor sociaal partnerschap tussen werkgevers en werknemers;
- een staat opbouwen waar alle burgers sociaal worden beschermd;
- de economische rechten van werknemers beschermen;
- het minimumloon verhogen;
- de werkloosheid uitbannen;
- arbeidsomstandigheden verbeteren;
- hefbomen voor sociale bescherming optimaliseren.
De organisatie volgt deze lijn al jaren.
Wie leidt momenteel de organisatie?
Wie leidt de sociaaldemocratische partij van Duitsland? Tegenwoordig wordt ze geleid door een grote politicus, Sigmar Gabrielle. Van 1999 tot 2003 was hij premier in Nedersaksen. Van 2001 tot 2009 werd hij benoemd tot minister van Milieubescherming en Nucleaire Veiligheid.
Op 13 november 2009 leidde hij de Sociaal-Democratische Partij van Duitsland. In 2013 werd hij benoemd tot minister van Economie en Energie.
Sociaal-Democratische Partij door de ogen van politicologen
Wat is volgens de politieke wetenschappers de sociaal-democratische partij van Duitsland vandaag? De meeste politieke experts zijn van mening dat het politieke landschap van Duitsland fundamentele veranderingen ondergaat. De verkiezingen van maart lieten zien dat de regeringskringen van de coalitie niet hetzelfde succes kenden bij de kiezers. Dit had vooral gevolgen voor de Sociaal-Democratische Partij. In feite namen de kiezers de economische groei niet als criterium voor beoordeling, maar als een mislukking in het humanitaire beleid - de verplaatsing van een enorme stroom vluchtelingen uit het Oosten.
De verkiezingen zijn een duidelijke indicator geworden van de ontevredenheid van de overgrote meerderheid van de bevolking over het feit dat hun land een enorm vluchtelingenkamp is geworden. De massale weigering om immigranten uit landen als Syrië, Irak, Afghanistan en andere Europese staten op te nemen, heeft de toch al moeilijke situatie alleen maar verergerd. Het onvermogen van de Duitse autoriteiten om de aanvallen van vluchtelingen op Duitse burgers te weerspiegelen, was bepalend voor de succesvolle promotie van AFD bij de landverkiezingen van maart.
Als de CDU / CSU volgens waarnemers de kans krijgt om haar verloren positie terug te winnen, dan verwachten de sociaal-democraten die kans niet. De partij verliest haar supporters van jaar tot jaar. Veel politicologen zien de reden voor het feit dat de organisatie de afgelopen 15 jaar geen enkel constructief actieplan heeft opgesteld.
De Sociaal-Democratische Partij van Duitsland begon sinds 2000 aan populariteit te verliezen, wat een indicatie was van de onderliggende problemen die binnen de organisatie bestaan. De sociaal-democraten proberen de electorale mislukkingen als gevolg van de sterke concurrentie op politiek gebied te verklaren. Velen zijn van mening dat de daling van hun rating het gevolg was van de opkomst van nieuwe 'groene' linksen. Sinds het einde van de jaren 90 van de vorige eeuw is er een daling merkbaar van het vertrouwen van de kiezers in drie traditionele partijen: conservatieven (CDU / CSU), liberalen (FDP) en socialisten (SPD). De afgelopen vijfentwintig jaar zijn er veel nieuwe politieke trends verschenen, waardoor Duitse burgers hun prioriteiten nauwkeuriger konden bepalen.
De bekende politicoloog Franz Walter, die gespecialiseerd is in het bestuderen van de politieke situatie in Duitsland, is van mening dat de scheiding van politieke programma's de positie van de sociaal-democraten heeft geschokt en dat 'groen' links meer vertrouwen bij de burgers zou kunnen krijgen. Tegelijkertijd blijven conservatieve programma's volgens de deskundige een voordeel van christendemocraten en christensocialisten. Ze hebben geen serieuze concurrenten.
Wat was het startpunt van de crisis?
Het begon allemaal in 1972, toen Willy Brandt verklaarde dat de partij afstand deed van de rol van verdediger van de belangen van de beroepsbevolking. Hij riep een ondersteuningsbeleid voor het nieuwe centrum uit. Sinds 2000 associëren veel kiezers hun toekomst met andere partijen.
De crisistrends in de organisatie werden ook gevoeld tijdens het bewind van Gerhard Schröder, en de economische crisis die toen in Duitsland ontstond, verergerde alleen het negatieve gericht tegen de sociaal-democraten. De Bondsdag keurde het nieuwe hervormingsprogramma Agenda 2010 goed, waarmee de sociale lasten konden worden verlaagd: de werkloosheidsuitkeringen werden geschrapt en de pensioenleeftijd werd verhoogd tot 67 jaar. Dit alles verstoorde de verbinding tussen de Sociaal-Democratische Partij en de vakbonden en hun belangrijkste supporters, de arbeiders.
De voorzitter van de Duitse vakbeweging, Michael Sommer, verklaarde in een interview met het tijdschrift Spiegel in 2014 openlijk dat het beleid van de sociaal-democraten niet langer in het belang van de arbeiders was.
Veel experts zijn van mening dat de downgrade van zo'n grote organisatie als de Sociaal-Democratische Partij van Duitsland (SPD) wordt veroorzaakt door de afwezigheid van een slimme leider als Willy Brandt of, in het slechtste geval, Gerhard Schroeder. De moderne leiders zijn succesvolle partijwerkers. Met dit alles kunnen ze niet het gezicht van de organisatie worden, omdat ze geen vooruitstrevende ideeën hebben die kiezers kunnen inspireren. Dit veroorzaakt apathie bij de burger. Veel politicologen zijn van mening dat de scheiding van de positie van leider en kandidaat voor de post van kanselier een ernstige fout is geworden. Welke rol speelt de Sociaal-Democratische Partij van Duitsland? De leider Sigmar Gabrielle probeert volgens deskundigen de stoel te behouden en de verantwoordelijkheid voor de nederlaag bij de verkiezingen te vermijden.
De crisis van de organisatie werd veroorzaakt door een daling van het aantal leden van 1 miljoen tot 450 duizend in 30 jaar en een daling van de leeftijdsindicator van 30 naar 59 jaar als gevolg van de groei van de groep gepensioneerden. Tegelijkertijd wordt opgemerkt dat de ideeën van de sociaal-democraten niet populair werden bij de jonge generatie Duitsland. Dit alles zorgt voor een verdere afname van het aantal partijleden.
Betrekkingen van de sociaal-democratische partij van Duitsland met Rusland
Nadat de westerse landen sancties tegen ons land hadden ingevoerd, nam het handelsvolume tussen Rusland en Duitsland aanzienlijk af. De eerste helft van dit jaar werd gekenmerkt door een daling van de handel met 13%. De Duitse export naar ons land is gedaald tot circa 20%. Het verlies van de Duitse economie is 12, 2 miljard euro.
Volgens vertegenwoordigers van het Duitse Ministerie van Economische Zaken ligt de reden voor de crisis in de economische betrekkingen in de precaire situatie van de roebel en een afname van de koopkracht van de Russen.
Vice-kanselier van Duitsland Sigmar Gabriel ontmoette de Russische president Vladimir Putin op 22 september 2016. Veel kranten schreven over de resultaten van een tweedaags verblijf van een Duitse politicus in Rusland. De bijeenkomst wordt ambigu beoordeeld.
Wat kan er worden gezegd over zo'n organisatie als de Sociaal-Democratische Partij van Duitsland? Ze heeft een loyale houding tegenover Rusland. Vice-kanselier van Duitsland Sigmar Gabriel sprak voor het leggen van contacten met ons land. Naar zijn mening was de uitsluiting van Rusland van de G8 een grove fout. Tegelijkertijd merkt hij op dat onze staat zich strikt moet houden aan de Minsk-overeenkomsten om de crisis in Oekraïne op te lossen.
Gabriel sprak zich begin 2015 uit tegen strengere anti-Russische sancties. Volgens hem zou Rusland aan de onderhandelingstafel moeten zitten en er geen druk op moeten uitoefenen met economische maatregelen. In april 2012 sprak Gabriel openlijk zijn mening uit dat Duitsland Rusland nodig heeft als belangrijke handelspartner. Toegegeven, de positie van de vice-kanselier heeft geen grote invloed op de stemming in heel Duitsland.
Vice-kanselier is van mening dat de internationale gemeenschap moet zoeken naar manieren om met Rusland samen te werken, en niet om een toch al moeilijke situatie te verergeren. De sociaal-democraat sprak zich ook uit over het feit dat het isolement van ons land met een parallel verzoek aan het Kremlin om te helpen bij het oplossen van het conflict in Syrië elke logica mist.
De Duitse pers heeft kritiek op de vice-kanselier
Gabriëls bezoek aan Moskou veroorzaakte lang voor deze reis een golf van verontwaardiging in de Duitse pers. Veel journalisten merkten op dat het Kremlin Duitse politici gebruikt om zijn invloed aan te tonen. FAZ-columnist Friedrich Schmidt schreef dat Moskou de bezoeken van zijn Europese buren probeert te presenteren als bewijs dat het niet in een geïsoleerde positie verkeert.
De vice-kanselier hield op 22 september een persconferentie met Duitse journalisten in het Ritz Carlton. Het lijkt erop dat de politicus een dergelijke wending had verwacht en hen voor was en zei dat hij vandaag overleg heeft gepleegd met Russische mensenrechtenverdedigers. Volgens Russische politici speelt zijn komst helemaal niet in de handen van het Kremlin en zouden vertegenwoordigers van westerse landen vaker naar Rusland moeten gaan, omdat elke bijeenkomst de bestaande tegenstellingen helpt wegnemen. Gabriel verzekerde verslaggevers dat hij niet probeerde de politici van ons land te herhalen.
Is het economie of politiek?
Gabriel ontmoette de Russische mensenrechtenactiviste Daniil Katkov van de Parnas-partij, Galina Mikhaleva van Yabloko en Grigory Melkonyants van de non-profitorganisatie Golos. De Duitse minister besprak de schendingen bij de verkiezingen voor de Doema van de Russische Federatie. Er was ook een discussie over het negeren van de principes van democratie in ons land.
Volgens de Duitse politicus mochten veel Russische politieke partijen gewoon niet stemmen, er werd druk uitgeoefend op de vrijheid van meningsuiting. Maar de discussie door de vice-kanselier van deze onderwerpen was oppervlakkig. In de dialoog probeerde hij over te brengen dat het hoofddoel van zijn bezoek niet politieke, maar economische problemen waren.
Een grote groep Duitse ondernemers kwam aan de slag met de vice-kanselier, die samenwerkte met Russische zakenmensen. De vergadering werd bijgewoond door de uitvoerend directeur van het Oostelijk Comité van de Duitse economie Michael Harms en bestuurslid van de Siemens-groep Siegfried Russwurm. Het waren de belangen van deze twee grote zakenlieden die Gabriel vertegenwoordigde tijdens een ontmoeting met de leider van ons land, Vladimir Poetin en de Russische minister van Industrie en Economische Ontwikkeling.
Gabriel benadrukte verschillende keren dat het lot van de 5600 Duitse bedrijven die in Rusland actief zijn de grootste opwinding is. De kwestie van de wettelijke regulering van investeringen werd besproken, evenals het invoerverbod. Dit alles schaadde niet alleen de belangen van bedrijven, maar ook hun werknemers.
Volgens Gabriel is het onmogelijk om alleen over economische problemen te praten, maar het niet aanraken ervan zou een grote vergissing zijn, aangezien na het opleggen van sancties zowel in ons land als in Duitsland de banen snel zijn afgenomen.
Tijdens een bijeenkomst met Russische ministers werd de vraag gesteld hoe de mate van afhankelijkheid van onze staat van middelen kan worden verminderd en hoe kleine en middelgrote bedrijven kunnen worden ondersteund.
Verkiezingen op de Krim en sancties
Bij het aanraken van politieke onderwerpen probeerde het hoofd van de Sociaal-Democratische Partij van Duitsland, Gabriel, harde kritiek op ons land te vermijden. Wat betreft de kwestie van het buitenlands beleid in verband met verkiezingen op de Krim, merkte de vice-kanselier hier op dat de sociaal-democratische partij een standpunt inneemt dat vergelijkbaar is met dat van andere partijen over de onrechtmatigheid van een dergelijke stap. Verkiezingen houden op de Krim is in strijd met het internationaal recht en wordt beschouwd als annexatie. Verkiezingen op de Krim zijn volgens hem illegaal. En het probleem ligt niet bij de verkiezingen zelf, maar bij de gebeurtenissen die eraan voorafgingen.
