In woordenboeken wordt uitgelegd dat het woord "nationaliteit" betekent dat een bepaalde groep mensen tot een specifieke etnische groep behoort. Aan het einde van de negentiende eeuw werd het bepaald door de taal die de persoon sprak, en zijn religie. D.w.z. Nationaliteit “Russisch” was alleen bedoeld voor mensen die uitsluitend Russisch spraken.
Al snel veranderde de situatie. In de USSR was een persoon verplicht een nationaliteit te kiezen die samenviel met de nationaliteit van een van de ouders. Dus in ieder geval vereiste de grondwet van die tijd. In feite waren er echter merkwaardige gevallen.
Zodra een meisje een paspoort ontving, was haar vader Ossetisch en haar moeder Oekraïens. Trouwens, ouders gaven tegelijkertijd hun paspoort door voor uitwisseling. In hetzelfde paspoortkantoor.
Zoals verwacht werd hun nationaliteit vastgelegd in paspoorten. Zoals verwacht schreef het meisje in een verklaring: 'Ik vraag je om vader nationaliteit toe te wijzen.' De deadline is verstreken en het meisje krijgt een paspoort, waarop staat dat ze Russisch is. De burger wendt zich perplex tot de paspoortist, wiens antwoord verbluft was. Hij klonk als volgt:
'Maakt het je uit?'
Het kon het meisje niet schelen: in de USSR was iedereen gelijk. Maar toen haar ouders paspoorten kregen, werd de schok nog sterker. In de kolom "nationaliteit" werd Russisch aangegeven door de vader, Russisch - door de moeder. Dus deze familie heeft Russified. Slechts één ding kalmeerde hen: zowel de moeder als de vader van het meisje, hun familieleden in de vierde knie werden geboren en groeiden op in een volledig Russische stad, op de middelste rijstrook. En Osseten en Oekraïners werden geregistreerd door de nationaliteit van hun ouders.
De huidige grondwet van de Russische Federatie geeft direct aan dat een persoon het recht heeft om onafhankelijk zijn nationaliteit te bepalen, en niemand kan zich hierin mengen. Soms ontstaan er grappige gevallen. In een van de grote steden van de jaren tachtig speelden ze een Russische bruiloft tussen een student uit Kameroen en een zwart meisje uit Zuid-Afrika. Nu geeft hun kleinzoon, charmante donkere huidskleur, Luis NJOGU Mwai met brede neus en gezwollen gezichten, die vandaag ongeveer 30 is, in alle profielen aan: nationaliteit - Russisch. Het lezen van zijn documenten veroorzaakte meer dan één glimlach van ambtenaren.
Maar Louis is echt Russisch. Voor zijn onvolledige 30-jaren is hij vier keer in Afrika geweest, heeft hij een verblijfsvergunning in een zeer grote Russische stad, spreekt hij vloeiend Russisch en vier andere talen, waaronder helaas geen dialecten van zijn ouders. En het allerbelangrijkste: zijn ziel is Russisch: vriendelijk, breed, ontvankelijk.
Het concept "Russische nationaliteit" is veel breder geworden. We delen nog steeds de gewoonte van Russische en Oekraïners, Wit-Russen en Kazachen. Voor Turkije, Egypte, Japan en vele andere landen is er voor elke vertegenwoordiger van het grondgebied waar de USSR zich bevond, slechts één nationaliteit: Russisch.
Er zit een zekere grootsheid in dit woord, grote trots, betrokkenheid bij de geschiedenis. Russen zijn tenslotte een Russisch nationaal ballet dat al meer dan honderd jaar als onovertroffen wordt beschouwd. Russen zijn een overwinning op het fascistische Duitsland en de eerste vlucht naar de ruimte.
Russisch is een trots, sterk en geweldig woord. Dit moet je altijd onthouden. We moeten trots zijn dat we Russen zijn.
