Mat vergezelt de Russische man vele eeuwen. Een wetenschappelijk onderzoek naar dit verbazingwekkende fenomeen is relatief recent begonnen. Het is al bewezen dat vuile taal bijdraagt aan de productie van testosteron in het lichaam, evenals aan de afgifte van endorfines, die een analgetisch effect hebben. Laten we proberen uit te zoeken waar de mat vandaan komt in het Russisch en waarom andere landen zo'n fenomeen niet hebben.
Wetenschappelijke termen
Laten we om te beginnen eens kijken naar concepten. Vloeken in de Russische taal (evenals in andere talen) wordt beschouwd als een segment van onbeleefde, vloekende woorden en uitdrukkingen die een spontane spraakreactie worden van een persoon op een onverwachte en meestal onaangename situatie.
Daarnaast worden taboezinnen onderscheiden die om morele, religieuze, politieke of andere redenen niet uitgesproken kunnen worden in de samenleving of haar specifieke lagen. Dergelijke woorden zijn niet per se beledigende woorden. In het jodendom is het bijvoorbeeld verboden om de naam van God hardop uit te spreken, en de oude stammen probeerden de dieren waarop ze jaagden niet te noemen. In plaats daarvan werden eufemismen gebruikt (de beer is de "meester").
Op het snijpunt van twee taalverschijnselen ontstond het zogenaamde obscene vocabulaire, inclusief de meest onbeleefde en taboe-vloeken. De variëteit in het Russisch en andere verwante talen is een mat geworden, die is gebaseerd op oude heilige verboden. Wetenschappers hebben ontdekt dat de basis voor alle obscene vloeken slechts 7 woorden is.
Opvallende kenmerken
Interessant is dat godslastering in andere talen aanwezig is. Daar proberen ze het ook niet te gebruiken in een fatsoenlijke samenleving. Maar niet overal wordt het geassocieerd met geslachtsgemeenschap, zoals bij ons. Zo zweren de Duitsers over het onderwerp stoelgang.
Een kenmerkend kenmerk van de Russische mat is de sterkste uitdrukking en taboe. Het is opmerkelijk dat vloekwoorden in buitenlandse academische woordenboeken werden opgenomen, te beginnen met de allereerste edities. Tegelijkertijd werd de Russische mat pas aan het begin van de 20e eeuw voor het eerst mondeling vastgelegd. Verboden vloeken werden opgenomen in de derde editie van Dahl's beroemde woordenboek (red. Baudouin de Courtenay). Dit veroorzaakte scherpe kritiek op het Sovjetregime. Pas tegen het einde van de 20e eeuw verschenen de eerste verklarende woordenboeken van godslastering in de Russische taal.
Laten we eens kijken waarmee zulke sterke verboden verband houden. Tegenwoordig wordt er veel onderzoek gedaan naar het onderwerp waar de mat vandaan kwam in het Russisch. Wetenschappers zijn het daar niet mee eens. We zullen ze in meer detail leren kennen om dichter bij de oplossing voor dit mysterie te komen.
Is het de schuld van de Tataren?
Veel wetenschappers in de 20e eeuw beweerden dat de Slaven aanvankelijk niet wisten hoe ze onduidelijk moesten vloeken en elkaar alleen verschillende dieren noemden: honden, geiten, rammen. Een logische vraag rijst: waar komt de mat vandaan in het Russisch? De meest voorkomende versie was de aanname van de slechte invloed van de Tatar-Mongolen. Er werd aangenomen dat het vanuit hun taal was dat de belangrijkste wortels van obscene taal bij de Slaven kwamen.
Al snel moest dit standpunt echter worden opgegeven. Het bleek dat er in het woordenboek van nomaden helemaal geen scheldwoorden waren. Dit wordt bevestigd door de gegevens van de Italiaanse Plano Carpini, die in de 13e eeuw door Centraal-Azië reisde. Maar het Russische volk kon zelfs vóór de invasie van de Tataars-Mongolen vloeken, zoals blijkt uit de berkenbastbrieven in Novgorod. Ze dateren uit de 12e en 13e eeuw. Stomende vloeken zijn opgenomen in teasers of huwelijkswensen van de matchmaker.
Dus waar komt de mat vandaan in het Russisch? Taalkundige studies hebben aangetoond dat de belangrijkste vloeken oude Indo-Europese wortels hebben. Gelijkaardige woorden en zelfs uitdrukkingsmodellen zijn beschikbaar in de Poolse, Servische en Slowaakse talen. Het tijdstip van hun optreden is moeilijk vast te stellen. Misschien werd het ruime woord voor het eerst uitgesproken door de Cro-Magnon, in een poging een enorme mammoet aan te kunnen.
Verboden etymologie
Geen enkele wetenschapper kan met zekerheid zeggen hoeveel matten er in het Russisch zijn. Dergelijke lexicale rijkdom wordt bereikt door vele derivaten. Er zijn verschillende hoofdwortels. Onderzoeker Plutzer-Sarno voerde een enquête uit en vroeg mensen welke woorden ze als beledigend beschouwen. In totaal werden 35 wortels geïdentificeerd. Sommige vloeken kunnen nauwelijks matten worden genoemd (bijvoorbeeld het woord "eten").
Uit de analyse bleek dat de belangrijkste 7 vloeken zijn, waaruit enkele duizenden verschillende obscene uitdrukkingen worden gevormd. De resterende 28 woorden in totaal hebben niet geleid tot duizenden afgeleiden. Van de geselecteerde zeven worden momenteel vier vloeken veel gebruikt.
Overweeg hun oorsprong in het Russisch. Vreemd genoeg klonk Mats aanvankelijk volkomen ongevaarlijk en had geen negatieve kleur. Het woord "p ….da", dat de vrouwelijke geslachtsorganen aanduidt, gaat bijvoorbeeld terug op de pre-Indo-Europese wortel sed / sod / sd. De betekenis is gemakkelijk te begrijpen aan de hand van de moderne woorden 'zitten', 'zadel'. "Pi" is een voorvoegsel. Bij het uitspreken van het woord wezen onze voorouders eenvoudig naar het deel van het menselijk lichaam dat bij het zitten betrokken was. Trouwens, dezelfde wortel heeft het teken "nest" ("de plaats waar de vogel zit").
Het woord '… bat' kwam van het pre-Indo-Europese iebh, wat 'hit, invade' betekent. Vervolgens kreeg het een nieuwe betekenis: "mate, verenigt u." Het woord begon gepaarde objecten aan te duiden. Vanaf hier kwam het onschadelijke woord 'beide'.
De vloek "b … q" werd pas zo in de achttiende eeuw. Tot de 15e eeuw betekende dit oorspronkelijk Russische woord leugenaars of mensen die waren afgedwaald. U kunt gerelateerde tokens beschouwen als "hoererij", "bedrieger", "dwalen", "bedrieger". De betekenis "losbandig" verscheen veel later. Het wordt duidelijk waarom het woord vaak door priesters werd gebruikt in hun preken (in het bijzonder Protopope Habakkuk). Zo kan de oorsprong van de mat in de Russische taal gemakkelijk worden verklaard in termen van etymologie. Dit geldt ook voor het meest voorkomende drieletterwoord.
Belangrijkste obscene woord
Dit oude lexeme is vaak te zien op hekken en veranda's. Niet iedereen weet dat het woord "x … y" oorspronkelijk werd gebruikt als een eufemisme en de oudere namen van de penis van mannen verving. Aanvankelijk klonk het als pes en kwam het uit het pre-Indo-Europese "pisati" ("plassen als een man"). Vanaf hier kwamen de Russische woorden "schrijven" en "hond". Soortgelijke wortels zijn te vinden in het Latijn, Duits, Engels en andere talen. Van daaruit is trouwens het woord "penis" ontstaan.
De oude naam van de Slaven werd echter verboden. Andere woorden kwamen te hulp: oud (het was in gebruik tot de 18e eeuw, de уд hengel’kwam hier vandaan) en x … e. De achternaam is afgeleid van de Slavische wortel "hu", wat "proces" betekent. Van hem kwam het gewone woord 'naalden'. In de loop van de tijd werd ook de nieuwe benaming taboe.
Daarna werd hij vervangen door het woord "lul", dat nu in een grove vloek verandert. Maar hoe was het vroeger? De oorsprong van matten in het Russisch is buitengewoon interessant. Opgeleide mensen weten dat "lul" een van de letters van het Cyrillische alfabet werd genoemd (de letter waarmee het onfatsoenlijke woord begint). Ze deed haar denken aan een kruis en aanvankelijk waren haar woorden uitsluitend gevormd met een positieve betekenis ('cherub', 'heldendom', 'heraldiek').
Onze voorouders gebruikten de uitdrukking "om te snoozen …", maar het had een letterlijke betekenis (doorhalen wat werd geschreven met twee kruisende kenmerken die lijken op de letter "x"). Pas in de 19e eeuw begon de naam van de letter te worden gebruikt om onfatsoenlijke woorden te vervangen.
Dus in de loop van een lange geschiedenis verschenen matten in het Russisch. Waar ze vandaan kwamen is niet langer een mysterie. Maar een andere vraag blijft onbeantwoord: waarom veranderden de Slavische woorden in scheldwoorden en werden ze verboden? Verrassend genoeg is er in de Russische taal geen enkel fatsoenlijk woord voor de aanduiding van de menselijke geslachtsorganen, afgezien van de medische namen. Om dit te begrijpen, luisteren we naar de versies van wetenschappers.
Wat heeft de moeder ermee te maken?
Onderzoekers zijn het erover eens dat de wortels van grof taalgebruik teruggaan tot het heidendom. De naam van een taalverschijnsel - mat. In het etymologische woordenboek van Slavische talen wordt het verheven tot het werkwoord "matati" ("schreeuw luid, stem"). Skvortsov L.I. is van mening dat de basis was het onomatopeeën van brullende dieren: "Ma! Me!"
De algemeen aanvaarde versie is echter de oorsprong van de naam uit de uitdrukking "vloeken". Waarom associeerden de Slaven het woord dan met de grofste vloeken? Je kunt dit begrijpen door de betekenis van de bekende uitdrukking '… je moeder' te ontrafelen.
Niemand weet hoeveel matten er in de Russische taal zijn, maar deze verklaring staat centraal en heeft heilige betekenissen. In oude bronnen is het niet depersonaliseerd en neemt het de vorm aan van een wens ("Zodat de hond … je moeder"). Honden onder de Slaven werden beschouwd als onreine dieren en dienden Morena, de godin van de dood. Dit woord betekende ook de heidenen, die volgens de Russen geen ziel hadden en zich ongepast gedroegen. Maar hoe kwam vloek tot stand en wat is de kern ervan?
Mat en cultus van vruchtbaarheid
De versie van Uspensky B. A. wordt als klassiek beschouwd, die de verschijning van vloeken verbindt met heidense riten. Volgens hem klonk de formule aanvankelijk als "Thunder God … je moeder". De Slaven noemden de moeder vruchtbare grond en gaven hen voedsel. Veel mensen hebben mythen over het heilige huwelijk van hemel en aarde, wat leidt tot de bevruchting van de laatste.
Bruiloften en landbouwceremonies van de Slaven uit de oudheid gingen gepaard met godslastering, vloeken en de samenzweringen. Soortgelijke tradities bestonden bij Griekse boeren, zoals aangegeven door filoloog B. Bogaevsky. Om regen te veroorzaken, gooide een boer in Servië een bijl in de lucht en vloekte. Gezien het bovenstaande wordt duidelijk waar de mat vandaan komt in het Russisch.
Woorden met betrekking tot geslachtsgemeenschap en vruchtbaarheid werden aanvankelijk als heilig beschouwd. Door ze uit te spreken, ontving een persoon een enorme kracht. Oude vloeken stonden gelijk aan gebed, ze konden redden van ziekte of boze geesten, kinderen geven en een goede oogst.
Maar tegelijkertijd moeten dergelijke woorden met grote voorzichtigheid worden behandeld. Er werd aangenomen dat ze vanwege hun krachtige energie schade aan het ras kunnen veroorzaken en een persoon reproductieve kracht kunnen ontnemen. Daarom probeerden ze niet te worden verspild, vermeden in het dagelijks leven en eufemismen te vervangen. De uitzondering werd gemaakt door tovenaars die vloeken gebruikten voor magische doeleinden.
Adoptie van het christendom
Het is onmogelijk om de vraag te beantwoorden waar de mat vandaan kwam in het Russisch, zonder contact op te nemen met de tijd van de doop van Rusland. De christelijke traditie veroordeelde heidense sekten in het algemeen en het rituele 'schandelijk' in het bijzonder scherp. Het contrasteerde de kracht van het vloekwoord met gebed.
Hoogstwaarschijnlijk verscheen in deze periode de onzuivere formule 'Hond … je moeder', gericht tegen het heilige moederprincipe. Het bestaat al sinds de 15e eeuw. In een godslasterlijke zin was in plaats van de Donder de echtgenoot van de aarde zijn onreine antipode (hond). Zo werden heidense ideeën over kosmische harmonie geschonden. Onder de Slaven, die het vertrouwen in de kracht van vloekwoorden nog niet hadden verloren, verspreidde het geloof dat de beledigde aarde door zulke obscene uitdrukkingen zou kunnen openen, schudden of branden.
Na verloop van tijd vergaten mensen de mythe. Onder de moeder begon de echte moeder van de gesprekspartner te betekenen. De hond werd al snel niet meer genoemd. Heidense ideeën gingen snel verloren, sekten werden afgebroken. De priesters overtuigden de parochianen dat vloeken tot een ontheiliging van de ziel leidt, demonen oproept en een persoon van de ware God verwijdert. Er zijn veel circulaires en besluiten van de kerk gericht tegen de mat.
Maar om het volledig te verplaatsen werkte niet. Tovenaars en genezers bleven zich bezighouden met huishoudelijke magie. Gewone mensen namen uit gewoonte hun toevlucht tot een sterk woord om agressie te uiten, om hun spraak emotioneler te maken, om spanning te verlichten. De mat is vrij stevig geworteld in het midden van buffons en is een integraal onderdeel geworden van leuke uitvoeringen. Christelijke leringen en getuigenissen van buitenlanders uit de XVII-XVIII eeuw geven aan dat obscene woorden toen in alledaagse taal gebruikelijk waren. Ouders hebben hun kinderen specifiek geleerd ze te gebruiken. Pas in de achttiende eeuw was vloeken duidelijk gescheiden van de literaire taal.
Speciale mannelijke code
Niet alle wetenschappers zijn het eens met deze versie van de oorsprong van godslastering in het Russisch. Dus Yakovenko I. G. vestigt de aandacht op het feit dat obscene vloeken het vrouwelijke ontkennen en vaak geweld tegen het zwakkere geslacht impliceren. Woorden gevormd uit de naam van de vrouwelijke geslachtsorganen ('sp … kind' - om te stelen, 'p … dun' - een leugenaar, 'p … dec' - een ongelukkig einde), worden geassocieerd met slechte en ellendige verschijnselen.
Er is een mening dat ze zouden kunnen verschijnen in het stadium van overgang van matriarchaat naar patriarchaat. Mannen gingen, om hun macht te bevestigen, een rituele intieme relatie aan met de belangrijkste 'moeder' van de clan. Met behulp van matten verklaarden ze dit publiekelijk en deden ze hun best om de rol van vrouwen te kleineren.
Een ander gezichtspunt is Mikhailin V. Yu.Hij bestudeert de vraag waar de mat vandaan komt in het Russisch en wendt zich tot Indo-Europese legendes. Volgens hen leefden in de bronstijd (voorlopig in de XVIII-XII eeuwen voor Christus) volkeren die honden en wolven aanbaden tussen de Dnjepr en de Oeral. Hun militaire detachementen waren bijzonder woest en werden 'honden' genoemd. De jonge mannen die erin zaten droegen dierenhuiden, noemden zichzelf hondennamen en leefden apart van de rest van de stam.
Tieners die zich bij de ploeg wilden voegen, gingen het bos in, waar ze jacht- en militaire aangelegenheden bestudeerden volgens de wolvenwetten. Daarna gingen ze door de inwijding en veranderden in honden, hun vlees opeten. Mikhailin is van mening dat in deze marginale omgeving de mat is geboren. De uitdrukking "Zodat de hond … je moeder" was oorspronkelijk bedoeld om vijanden te beledigen. Het kan vergezeld gaan van een demonstratie van de geslachtsdelen met het oog op intimidatie. Tegelijkertijd ging de man verder dan het raamwerk van cultuur, dat wil zeggen met "hond" zelf. Zich bewust van zichzelf als een beest, en niet als een man, kon hij straffeloos beroven, doden en verkrachten.
De mat was dus de codetaal van krijgers. De andere Slavische naam is "hondenbast". Vloeken werd gebruikt om de vijand te vernederen en het moreel te verhogen. In het gewone 'huiselijke' leven werden ze niet verteerd. Maar in een agressieve omgeving hielp grof taalgebruik een persoon om stress te weerstaan. Vloekend, schond de krijger heilige verboden, bevestigde zijn macht en ging verder dan morele beperkingen.
