'Hoe weet je dat? Heb je een kaars vastgehouden? ' of "Wel, hoe weet ik dat ik geen kaars vasthield!". Gevleugelde zinnen, die op de een of andere manier verband houden met het beruchte "kaars vasthouden", zijn vrij vaak te horen in alledaagse spraak. Hun betekenis is eenvoudig - getuige te zijn van gebeurtenissen, vooral met betrekking tot het persoonlijke, intieme leven van iemand anders.
Maar waarom een kaars? Waarom zeggen we niet: "Ik heb niet gespioneerd"? En in het algemeen, wat betekent "een kaars vasthouden" en waar komt deze uitdrukking vandaan? Er zijn drie verschillende versies op deze score - de ene interessanter dan de andere.
Versienummer 1. Russisch
Voorstanders van deze versie suggereren: de oorsprong van wat de uitdrukking "een kaars vasthouden" betekent, moet in het oude Rusland worden gezocht. Vervolgens werd het belangrijkste doel van het huwelijk, en zelfs het leven, beschouwd als de voortzetting van de clan. Daarom moet het huwelijksleven van de pasgetrouwden het meest 'echt' zijn, met alle intieme details die hieruit volgen.
De familieleden van de bruid en bruidegom hoefden hier alleen maar voor te zorgen. Daarom bleef een van hen achter de slaapkamerdeur en gluurde door een kier en nam een kaars mee voor een beter zicht. Nadat hij ervoor had gezorgd dat alles "in orde" was met de jonge echtgenoten, rende deze nieuwsgierige man onmiddellijk naar de rest van zijn familieleden om te zeggen dat de erfgenamen zogenaamd zouden verschijnen - er was niets aan de hand.
Versienummer 2. Frans
Een andere versie van wat "kaars vastgehouden" betekent, kwam uit Frankrijk. Er bestaat een merkwaardige uitdrukking, die zich vertaalt als "ik heb daar geen kaars vastgehouden!" Ze zeiden dat het in tegenstelling tot de beroemde Franse roddelaars, die geen brood voerden, me de details van iemands intieme leven wilde laten bespreken.
En de uitdrukking zelf, die in het Frans zo klinkt: Que voulez-vous! Je n'y ai pas tenu la chandelle is waarschijnlijk populair geworden dankzij de gravure van de Italiaanse kunstenaar Agostino Karacci. Het stelt een paar geliefden voor in een "interessante" bezigheid, en daarnaast staat een vrouw die een kaars recht boven zich houdt om hen van voldoende licht te voorzien.
Deze gravure is zo algemeen bekend onder de Fransen dat ze hem, in plaats van de originele, lange en officiële naam, nog een korte en beknopte naam gaven. Namelijk Tenir la chandelle, wat betekent "een kaars vasthouden" of "een kaars vasthouden" (over een vrouw in gravure).
